شادی ساختنیه نه وجود داشتنی

29 سالم شد.

یک سال دیگه میشم ۳۰ ساله. راستش منتظرشم. دلم میخواد ده سال بین ۳۰ تا ۴۰ رو با تمام وجود زندگی کنم. از کسی که قراره توی اون ده سال توی این دنیا وجود داشته باشه خوشم میاد. من دارم بزرگ میشم. از این قضیه خوشحالم که هر سال سعی میکنم نسخه بهتری باشم. کسایی که واقعا برام عزیزن و دوسشون دارم و دوسم دارم رو پیش خودم و توی قلبم نگهداری کنم. ناراحتشون نکنم. خوشحالشون کنم. دلم میخواد مهربون باشم. شاد باشم. شادی تزریق کنم. انسان باشم. رند نباشم. صاف باشم. یک رو باشم. تا جایی که میتونم پشت کسی حرف نزنم. آگاهانه حرف بزنم، دلم میخواد کسی باشم که دل نشکونه در عین حال تظاهر هم نکنه. میخوام یک رنگ باشم. میخوام بیشتر کتاب های خوب بخونم، بیشتر فیلم و سریال خوب ببینم، رابطه های با کیفیت بسازم، شادی بسازم، آدم خوبی باشم و شادی بسازم.

برچسب‌ها: تولد, ۲۹سالگی, شادی, زندگی

+نوشته شده در پنجشنبه سی ام آذر ۱۴۰۲ساعت 16:47 توسط زینب سلیمانی ابهری |