کتابخانه مرموز/هاروکی موراکامی

یکی از بچه هام: خاله، میشه باز قصه بخونیم؟‌(همین پنج دقیقه قبل براشون کتاب "اردک، مرگ و گل لاله" از ولف البروخ رو خونده بودم). داشتیم سوالاتمون رو درباره مرگ از همدیگه میپرسیدیم که بچه های کنکوری تق تق زدن به در که یعنی ساکت باشیم)!من: ینی بازم کتاب بخونیم؟‌....هممممم...باش...چی بخونیم؟بچه هام:‌ خاله همون که مرگ‌ بود. (منظورش اردک، مرگ و گل لاله بود).من: آخه اونو ثبت نکردم هنوز، فعلا براتون خوندم که بدونید چقد خوبه، تا ثبتش کنم. (در حالیکه داشتم به این فکر میکردم که چرا نگفتم باشه و بازم از اول نخوندمش براشون؟)....دوباره من: بیاید یه کتاب دیگه بخوووونیم، ایناهاش...این...همین که خودتون برش داشتید، خیلی خیلی کتاب خوبیه، ببینید چهارتا هم لاک پشت پرنده داره. (لاک پشت پرنده نشان خوب بودن کتابه، یه نشانیه که شورای کتاب کودک، به کتابای خوب میده).بازم من: برید بشینید، ساکت تر باشید تا بیام.‌_۶ تا چشم منتظر کلاس پنجمی که من برم بشینم کنارشون و براشون کتاب "فقط همه ی ما، از لورنتس پاولی" رو بخونم.پ.ن: ایندفه که بیان بازم براشون اردک، مرگ و گل لاله می خونم. قولبرچسب‌ها: فقط همه ما, کتابداری شکر است, مرگ + نوشته شده در یکشنبه بیست و چهارم دی ۱۴۰۲ساعت 22:39 توسط زینب سلیمانی ابهری | بخوانید, ...ادامه مطلب